WK Master Sprint Kampioenschappen 2022 Inzell

Op 29 en 30 januari werd dit jaar in Inzell door 121 deelnemers uit vele landen het WK sprint voor Masters verreden. Lang was het spannend of het door zou gaan, maar begin januari was de kogel door de kerk; Het ging door!

Samen met Peter van der Vorst zou ik deze winter keihard trainen om hier goed te presteren. Na enkele wedstrijden aan het begin van het seizoen ging het bij mij op de 500 meter nog steeds hopeloos slecht.  Meer wedstrijden rijden was het devies. Daar ging een dikke streep doorheen, toen begin december het seizoen in lockdown ging. Trainen kon nog wel, maar geen wedstrijden. En juist dat heb ik zo hard nodig om in vorm te komen…

Peter en ik zouden dus gaan. Mijn trainingsmaatje aan wie ik veel te danken heb op het sprintvlak. Helaas kreeg ik een week voor het WK van Peter te horen dat hij positief getest was op Corona. Wat een dreun voor Peter en wat een angst bij mij. Zondag dus ook thuis testen en jahoor ook positief. De grond zakte weg onder mijn voeten. Nog een keer testen, iets minder positief. Nog een keer testen. Je gelooft het gewoon niet. Snel een spoedafspraak bij de GGD gemaakt. Gelukkig heb ik een medisch beroep en mocht ik al ’s middags komen. Maandagochtend de uitslag, negatief. Pff dus ik mocht toch, maar de twijfel laat je vanaf dat moment ook niet meer los. Ik ben vanaf dat moment ook dagelijks getest en bleef negatief testen. Peter hoopte ook op dit wonder, maar helaas.

Op woensdag ben ik met nog twee vrienden naar Inzell afgereisd. Vanaf donderdag konden we het ijs op. Wat een ijs! Zo strak als een biljartlaken en glad, niet gewoon meer. Dat was even wat anders als ons golfslagbad in Utrecht. Twee dagen heerlijk getraind en veel snelheid oefeningen gedaan. Ook natuurlijk starten, maar niet te vaak. Te bang om liesblessures op te lopen. De één na de ander hoorde je klagen over de liezen. Rondjes met binnen- en buitenbochten trainen. Iets waar we in Utrecht door de drukte nooit aan toe komen. En de snelheid kwam steeds meer. Rondje 30.7 ging er nu toch echt op lijken bij deze master 55+.

Hoe zou de concurrentie ervoor staan? Natuurlijk veel beter dacht ik. Ik ben tenslotte een allrounder. De zenuwen kwamen steeds meer. ‘Man, man, man het moet leuk zijn en je hebt toch geen kans. Geniet nou maar.’ Maar de nacht voor de wedstrijd lag ik te stuiteren in mijn bed. Pff wat een stress.

Zaterdagochtend, de eerste van de twee wedstrijddagen. Ontbijtje en daarna wederom een sneltest op corona. Alles was gelukkig goed, dus rijden maar. Half 1 inrijden en half 2 begon de wedstrijd. Eerst gingen de masters der masters het ijs op. De 70+ groep. Ik geloof dat de oudste dit jaar 85 jaar was. Ja, doet dat maar eens na. Hijs jezelf in zo’n strak pakkie en knallen op jouw manier, geweldig gewoon. Daarna kwamen de dames. Er werd best goed gereden ondanks dat iedereen maar weinig wedstrijden gereden had. Alle deelnemers waren alleen al zo blij dat er weer eens met tijdwaarneming gereden kon worden. 

Na de dames waren de heren masters 30 tot 69 jaar aan de beurt. Er werd gestart op basis van de seizoentijden van dit jaar. Hup in het strakke pak, schaatsen aan en knallen. Ik mocht naar de start, reed tegen een Noorse rijder en startte in de binnenbaan. Mijn hart bonsde in mijn keel. Een diepe zucht en staan. Het startschot klonk. Na de eerste moeilijke passen was ik goed onderweg. Nog wat roestig op de eerste 100 meter, maar 11.9 was best te doen. Versnellen in de eerste bocht en rijden of er een horde wolven achter mij aanzat. Het rondje ging super met 30.7. De klok bleef steken op 42.68. Super blij, want ik was nog niet sneller dan 44.08 geweest. Vervolgens kwamen de echte sprintkanonnen: 41.70, 41.80, 42.00 en 42,29 reden de directe concurrenten. Dus was het bij mij eigenlijk best in orde op de 500 meter, keurig op plek 5. Altijd die twijfel, waarom toch?

Daarna de 1.000 meter. Dat is meer mijn ding. Starten en daarna rondjes rijden. Voelde voor mij ook veel meer ontspannen. Ik reed vanuit de binnenbaan tegen een andere Nederlander. Stond klaar, hoorde het startschot en vloog er vandoor. Heb mijn tegenstander nooit meer terug gezien, zo hard ging ik weg. Knalde er vervolgens twee toprondjes tegenaan en finishte in 1.23,07. Wat een toptijd zeg. Ik was echt superblij. Toen waren de concurrenten aan de beurt. De een na de ander strandde op mijn tijd. Slechts één rijder was mij de baas. Maar ik was gewoon 2e op de 1.000 meter bij het WK sprint. Hierdoor klom ik van plaats 5 naar plaats 3 in het tussenklassement. Tussen de nummer 2 en 4 zat slechts 0.3 punt. Dus alles kon nog gebeuren op dag 2.

Op zondag was dag 2 van het WK sprint. Mijn lijf had de hele nacht liggen vechten tegen de inspanningen van dag 1. Helaas voelt het lijf na een zware inspanning niet goed. De naweeën van corona werkt na 9 maanden nog erg door op mijn gestel. Het voelt of ik griep krijg en alles voelt slap. Toch inrijden voor de wedstrijd, opgeven staat niet in mijn woordenboek. Na het inrijden voelde ik mij echt slecht en zag ik het niet meer zitten. Toch van start gegaan en het viel niet tegen. Met 42.93 was ik iets langzamer dan de eerste dag. Gelukkig lieten de concurrenten ook tijd liggen, dus alles was nog mogelijk.

De 1.000 meter werd de sleutelafstand. Alles moest kloppen, dan kon ik nog 2e worden, maar ook 4e. Starten in de buitenbaan, ik vind het lastig. 10 meter dichterbij de bocht en dan tempo maken. Maar het ging best redelijk, iets trager als dag 1 weg. Bij de wissel naar de binnenbocht. Oei wat ging dat hard en wat kostte dat een kracht. Dit moest ik in de laatste ronden dan ook wel bekopen. Mijn benen trilden en het zuur kwam mijn oren uit. 1.24,00 werd de eindtijd. Nu wachten op de andere rijders, wat een spanning. De tijden waren er, maar was het genoeg. Na een half uur eindelijk de einduitslag. Helaas kwam ik na 4 afstanden 0.12 punt te kort op de nummer 3 en was ik naast het podium op plek 4 geëindigd.

Een heel dubbel gevoel. Best een teleurstelling op de 4e plaats na zo’n mooi toernooi, maar toch mocht ik beretrots op mezelf zijn met deze prestatie. Ik ging erheen zonder enige aspiraties en strijd daar gewoon mee met de besten op een WK.

Hans Spil

Nieuws Overzicht