Op 9 jarige leeftijd is Marco met schaatsten gestart bij AIJV. Daar reed hij samen met zijn broer Vincent en zijn vader en kreeg hij training van o.a. Ab Hoogland en Bertus van Lunteren. Bertus vertrok naar SSV Eemland en Vincent wilde graag mee. De familie Verburg vond het wel zo praktisch om naar 1 locatie te rijden en dus volgde Marco op 14 jarige leeftijd zijn broer richting SSV Eemland. Daar begon de Eemland carrière van Marco. Onder leiding van Hans Dijs (vader van Wesly) en met als startbasis het groene schuurtje in het bos aan de rand van Soest mocht Marco zijn schaatskunsten tonen.

Hoewel zijn vader hem ‘Karlstad’ noemden (voor de jongere lezers onder ons: Geir Karlstad was een lange afstandsschaatser uit Noorwegen) vanwege zijn rode pak, bleek Marco meer sprintvezels te bezitten. Tot zijn 22^e heeft Marco wedstrijden gereden, maar fysieke ongemakken maakte het zelf rijden minder plezierig.

Op zijn 18^e werd Marco gevraagd om training te geven bij de jeugd op de zaterdagmiddag. Dat heeft hij met heel veel plezier en enthousiasme gedaan tot zijn 40^e (met een kleine onderbreking van 2 jaar).  Met de bus (korte tijd zelfs een dubbeldekker) vanuit Soest naar de schaatsbaan.  En uiteraard bij alle evenementen aanwezig! Het mooie van de jeugd is, aldus Marco, dat je gewoon altijd ‘gek’ mee kan doen. “Schaatsen is eigenlijk nog bijzaak, het gaat om het plezier, hoe gekker hoe beter en het houdt jezelf ook jong”.

Uiteraard moest er natuurlijk ook een trainersdiploma worden gehaald. Samen met Alieke Breure heeft Marco toen de Jeugd Schaats Leider (JSL2) opleiding gedaan. En hoewel Marco meer praktisch ingesteld is (gewoon gaan doen) sluimert ergens in hem nog het idee om toch de Schaats Trainer (ST) niveau 3 opleiding te gaan doen in de nabije toekomst. Wellicht samen met anderen, want ‘samen’ is voor Marco erg belangrijk. Samen training geven, samen sporten en actief bezig zijn en ook het met elkaar gezellig hebben.

Omdat de juniorengroep verder groeide is Marco ‘doorgestroomd’ naar de zaterdagochtendgroep. Daar traint hij de junioren. “Het mooie van de junioren is dat je daar feedback van krijgt. Bij de jeugd kan het niet gek genoeg, maar de junioren gaan je al meer bevragen en geven meer feedback”. En tot op de dag van vandaag geeft Marco nog altijd training op de zaterdagochtend. Of je nu komt voor de gezelligheid  of dat je serieus wilt presteren, Marco heeft op de ijsbaan altijd tijd voor je.

Wat zijn nu de momenten die je het meest zijn bijgebleven? Daar twijfelt Marco geen moment over. Bij de jeugd heeft Marco met heel veel plezier training gegeven, maar 1 persoon heeft een speciaal plekje in zijn hart. Lyndy was een meisje met een handicap, maar was altijd bij de trainingen aanwezig en deed gewoon met de groep mee. Ook met het behalen van de schaatsdiploma’s. En bij de uitreiking van de schaatsdiploma’s won Lyndy een speciaal L-diploma waarna ze Marco direct om zijn nek vloog en hem een dikke knuffel gaf. Dat is een moment om te koesteren.

Maar ook de Eemland feesten mogen niet vergeten worden. Mocht er nog eens iemand nodig zijn voor de evenementencommissie, dan wil Marco wel kijken of hij daar zijn steentje aan kan bijdragen. En niet te vergeten... Marco heeft nog altijd een clubrecord staan. Zijn naam pronkt nog steeds tussen illustere namen als Carl Verheijen en Wesly Dijs. Die laatste heeft hij overigens nog training gegeven.

Tegenwoordig is Marco niet van de trainingsvelden af te slaan. Zelf traint hij in de zomer mee met de droogtraining op de maandagavond en geeft hij skeelertraining op de woensdag. In de winter geeft hij droogtraining op de donderdag en schaatstraining op de woensdagavond en op de zaterdagochtend. En ergens, ook weer diep van binnen, wil hij weer zelf meetrainen op de schaats. Daar moet hij alleen even tijd en ruimte voor vinden, want naast alles voor de vereniging heeft hij ook nog iets van ‘werk’ en andere hobby’s.

Marco is all round timmerman van beroep en werkt door het hele land en vaak in Duitsland in de winkelbouw. Grote kans dat als je bij Starbucks koffie drinkt, Marco die locatie heeft helpen bouwen. Daarnaast heeft Marco 9 jaar gitaar gespeeld (is wat naar de achtergrond geschoven), houdt ervan om een concertje te bezoeken, is een grote liefhebber van hard rock en metal, bezoekt graag andere landen en culturen (in augustus staat Peru op het programma) en is gek van motorrijden: het kijken van de wedstrijden maar ook het zelf rijden! En hij rijdt niet zomaar een motor, maar een Ducati. Binnen de vereniging zijn er meerdere motorrijders. Dus ook hier weer samen (met zijn broer) onderweg en samen genieten van de wedstrijden, met hier en daar wat gezellige competitie want een Yamaha of Kawasaki is toch lang niet opgewassen tegen een Ducati, toch Eddy?

Hoe ziet Marco de toekomst van de vereniging? “Binnen de vereniging zijn we de afgelopen periode weer wat meer in gaan zetten op het wedstrijdrijden met de jeugd/junioren, maar dat is niet ten koste gegaan van het plezier. En zolang we dat plezier kunnen vasthouden en mensen met elkaar kunnen blijven trainen zonder te rigide kaders dan blijft het vast goed gaan met Eemland. Een eigen locatie zou hier ongetwijfeld heel goed bij kunnen helpen om elkaar ook meer te ontmoeten”.

En zijn eigen toekomst? “Ik blijf graag, samen met de andere trainers, training geven. Wie weet een ST-3 opleiding en wie weet.. zelf ook weer op de schaats trainen. En mocht er nog een feestje moeten worden georganiseerd… ik ben erbij!”.